THEA FIGEE

Halmans bouwt in Casco stoffig museumpje met dode vliegen

UTRECHT - Als Frank Halmans naar een landschap kijkt, vraagt hij zich af of het wel te doorgronden is. Beelden en woorden schieten te kort, maar als beeldend kunstenaar heeft hij er beeldend toch een antwoord op gevonden. In de cyclus van zeven presentaties naar aanleiding van het thema landschap, 'The Lost Domain', is deze 29-jarige Utrechter op dit moment in Casco de derde gast met een zeer merkwaardige visie op het landschap. Hij bracht geen schilderijen of beelden mee, maar een kopie van een oude treinbank, inclusief kunstzinnige variaties op de vertrouwde plaatjes boven de bank, ingelijste plattegronden van niet bestaande oorden en met de kunst mee ingelijste dode vliegen en muggen. Halmans maakt zijn installatie compleet met een paar statige, suf bruin en creme-kleurig gelakte vitrines die hij met krakkemikkig getypte en vervolgens uitgeknipte tekstregels beplakte. Daarin beschrijft hij zeer zakelijk mogelijk bestaande situaties omtrent rivieren, oevers, luchten en landschappen. De ingelijste, met potlood getekende plattegronden dragen de titel 'u bevindt zich hier'. Tussen merkwaardige plaatsnamen als Mare Tranquilitatis en de straten die allemaal als in een spinneweb met elkaar verbonden zijn, zoek je tevergeefs naar de bekende rode pijl en uiteindelijk dwaalt de blik af naar de dode vliegen en muggen die tussen de lijst en de platteegrond liggen. Dat roept iets op over het verstrijken van tijd, vergankelijkheid, geschiedenis. Halmans wil ermee duidelijk maken dat zo'n kaart nooit de waarheid kan vertellen: Ú bevindt zich hier niet, u bevindt zich in Casco voor een ingelijste tekening en alleen daar is wat over te vertellen'. Ze zijn getekend op spinnewebpapier uit oude fotoalbums en verder niet zo bijzonder. Halmans ziet het landschap als een gebied waar geschiedenis, vergankelijkheid en het manipuleren van tijd een rol spelen. Het gaat hem om de grenzen en het bewustworden daarvan. Hij benadert het landschap indirect. Hij schetst van foto's, komt dikwijls tot inspiratie achter zijn Utrechtse raamvenster of wanneer hij het landschap in de trein aan zich voorbij ziet trekken. Ook boven zijn treinbank in Casco hangen ingelijste fototjes van landschappen, maar hier gaat het niet om wonderschone Nederlandse ontdek-je-plekje varianten, maat om agbeeldingenvan uitgestorven vensterbanken met een enkele vergeten, foeilelijke plant of een bloempot zonder. Gezeten op de treinbank heb je uitzicht op een vitrine waarin van grijs karton bruggen boven denkbeeldige landschappen zijn gebouwd. Halmans bouwt met dit alles in de neutraal witte en strakke expositieruimte van Casco zijn eigen stoffige museunpjen alleen al het contrast brengt je in verwarring. Ook dit is een manier om het landschap te benaderen. 'The lost domain'belooft nog vier verschillende opvattingen. Halmans bouwt vanaf 28 maart met twee even eigenzinnige kunstenaars een volgende presentatie op in het Haagse HCAK.