Brigitte van der Sande, publicatie Werkgroep KOS. Amsterdams Fonds voor de Kunst, 1996

Net zo prikkelend, verwonderingwekkend en weerbarstig als het stadse leven zelf

In tegenstelling tot de meeste opdrachtformuleringen, die in algemene termen gesteld worden, was de opdracht voor een kunstwerk op het 'huiskamerplein' in de Staatsliedenbuurt heel specifiek: "Gevraagd wordt een ontwerp voor een klein en luchtig multifunctioneel bouwsel dat kan dienen als wachthuisje voor de tram, als zitgelegenheid, als informatievoorziening, als verlichting enz. Bij het ontwerp wordt naast vormgeving uitdrukkelijk gezocht naar inhoud. Het ontwerp moet aan 'design' voorbijgaan." Daarnaast moest de kunstenaar rekening houden met randvoorwaarden als het stedebouwkundig ontwerp van het plein, de functie van het plein voor de buurt en het wachtcomfort van de reizigers.

Frank Halmans' interesse gaat uit naar grensgebieden. Het schemergebied tussen waken en slapen, kijken en niet-kijken. Daar waar de aandacht verschuift van de buitenwereld naar de gedachtenwereld en de tijd stil lijkt te staan. De vensterbank, het kozijn en de etalage, zelf grensvoorwerpen tussen binnen en buiten, zijn in Halmans' kunst steeds terugkerende vormen die de beschouwer onnadrukkelijk, maar ondubbelzinnig aanzetten tot introspectie. Een wachthuisje voor de tram is bij uitstek een plek waar deze gemoedstoestand ontstaat. Halmans' beeld bestaat nit twee objecten, die zich aan weerszijden van de tramlijn op het plein bevinden. De kioskachtige wachtruimte aan de kant waar nu een abri staat is een open bouwwerkje met twee halfronde banken die overdekt worden door een stalen dak op zuilen. Dezelfde hanken, maar nu in een gesloten cirkelvorm, komen terug in het tweede object aan de andere kant van het plein en dienen als sokkel voor de peperbus. Hieraan heeft Halmans een lessenaar bevestigd, een podium voor de buurtbewoners. Door een gesloten vorm voor communicatie en een open vorm voor contemplatie te kiezen keert Halmans op zijn gebruikelijke wijze de functies om. Het plein wordt openbaar en intiem, ontmoetingsplaats en huiskamer tegelijk.